Pandemia dała wszystkim w kość. Rodzicom, którzy musieli sprostać obowiązkom zawodowym oraz rodzinnym. Dzieciom, które zaskoczone nową formą nauczania, musiały odnaleźć się w nowej, szkolnej rzeczywistości. Nauczycielom, którzy udowadniali wszystkim – rodzicom, społeczeństwu- dokładają wszelkich starań, aby płynnie przejść przez proces nauczania dzieciom i młodzieży. Nikomu nie było łatwo. Nie wiemy, kiedy wrócimy do całkowitej normalności? Powrót do szkół też jest niepewny.
Wracają najmłodsi
Obecnie wiemy, że najmłodsi uczniowie wrócą do szkoły i będą kontynuować edukację stacjonarnie w szkole. Jest wiele niewiadomych, jak to wszystko będzie wyglądać. Za jakiś czas okaże się, czy ta decyzja była słuszna. Wiemy jedno – ten powrót był im potrzebny. Dzieci w wieku szkolnym, w szczególności nauczanie 1-3 potrzebuje kontaktów rówieśniczych, jak nikt inny. Jest to potrzebne, bo są w takim okresie swojego rozwoju, w którym budują relacje, uczą się je nawiązywać. Potrzebują sposobności to rozwoju pod względem społecznym i emocjonalnym.
Żadna forma nauczania zdalnego, nawet najlepiej przygotowana nie zastąpi kontaktów rówieśniczych. Sporne jedynie wydaje się, to czy dzieci nie są narażone na zachorowanie, skoro sytuacja epidemiologiczna nie poprawiła się na tyle, aby wróciło wszystko do normalności. Edukacja zdalna jest potrzebą chwili, ochrony zdrowia i życia wszystkich.
Co ze starszymi?
Na chwilę obecną nikt nie wiem, kiedy dzieci starsze wrócą do szkoły. Czy zatem podjęto decyzję, że im niepotrzebne są kontakty rówieśnicze? Czy w ich przypadku edukacja zdalna może i powinna trwać? Nie nam o tym sądzić. Wiemy, że decyzja nie leży po naszej stronie. Starsze dzieci też tęsknią za szkołą, za nauczycielami, za rówieśnikami. Najwidoczniej to nie jest jeszcze czas na ich powrót. O ile młodsze dzieci ciężko znoszą rozłąkę z przyjaciółmi, to dzieci starsze mają większe możliwości do podtrzymania tych relacji w czasie pandemii. Potrafią trafniej sygnalizować swoje potrzeby. Platformy do nauczania zdalnego przeniosły swoje zastosowanie także na wymiarze spotkań z przyjaciółmi. W tej dziedzinie radzą sobie nieźle, tym bardziej że w obecnym skomputeryzowanym świecie to ich chleb powszedni.
Każdy potrzebuje powrotu, ale w przypadku starszych wytłumaczenie i przyjęcie tego wytłumaczenia, dlaczego tak musi być, jest prostsze. Tak, by mogło się wydawać. Pamiętajmy także, że dzieci starsze miały ich przedsmak lekcji zdalnych jeszcze w zeszłym etapie lockdownu. Młodsi, w większości otrzymywali materiały do realizacji. Korzystając z posiadanych pomocy do nauki, realizowali samodzielnie trud edukacji. Starsi realizowali nauczanie zdalne w sposób pełny. Może ta świadomość umożliwiła im łatwiejsze i płynniejsze przestawienie się na lekcje zdalne.
Jak rozmawiać z dziećmi o powrocie?
Rozmowy o powrocie do szkoły naszych dzieci nie są łatwe. Jedni się cieszą, inni obawiają, jeszcze inni oczekują powrotu nauczania zdalnego. Jak podjąć temat? Jak wskazać cechy pozytywne każdej z sytuacji, która nas spotyka? Takie rozmowy nigdy nie są łatwe. Sam powrót może nie przeraża, jednak dzieci znowu stają w obliczu zmian. Do tej pory pracowali w domu, spędzali dużo czasu ze swoimi rodzicami- pracowali razem w czasie równoległym- rodzice zawodowo, dzieci realizowały obowiązek szkolny. Najważniejsza jest szczera rozmowa. Warto pytać dzieci, czego się obawiają, co napawa ich radością. Tak jak pomoce edukacyjne dla dzieci miały być ułatwieniem nauki, tak rozmowa na temat powrotu może płynnie pomóc przejść dzieciom przez kolejne zmiany.
Dzieci przebywały z nami niemalże przez cały dzień, najpierw praca, potem wspólne chwile podczas gier edukacyjnych, wspólne wieczory skłoniły wszystkich do zaciśnięcia więzi. Teraz powrót do szkoły, pracy stacjonarnej – mogą pojawić się obawy i niechęć do utraty tego, co dało nam wspólne przebywanie ze sobą. Pomagajmy naszym pociechą w dalszym ciągu, podtrzymujemy zbudowane relacje, nie dajmy dziecku odczuć, że nadeszła kolejna zmiana, przez którą dzieci mogą coś stracić. Dajmy dzieciom nasze wsparcie i swoją obecność.
